Στο σημερινό νησί της Ελαφονήσου τοποθετείται η Όνου γνάθος (σιαγώνα γαϊδουριού), η «άκρα» του Παυσανία (ΙΙΙ, 22,10) και η «ταπεινή χερρόνησος» του αρχαίου γεωγράφου Στράβωνος (VIII, 5.1).
Στην αρχαιότητα ήταν ενωμένη με τη στεριά και μέχρι τον 17ο αι. μ.Χ. συνδεόταν με την απέναντι ακτή με στενό ισθμό.
Παρατηρώντας κανείς τη γεωμορφολογία της περιοχής καθώς και τα αρχαιολογικά ευρήματα, διαπιστώνει ότι η Ελαφόνησος ανήκε σε κοινό φυσικό και πολιτισμικό περιβάλλον με τον κοντινό βυθισμένο οικισμό στο Παυλοπέτρι.
Τα ευρήματα από το Παυλοπέτρι μαρτυρούν την κατοίκηση του χώρου κατά τους προϊστορικούς χρόνους και πιστοποιούν την ύπαρξη ενός σημαντικού παράκτιου οικισμού.
